انسان ها در هنگام مرگ بعضی چیزها مثل شیطان و فرشتگان برایش متمثل می شود. حال کسی که سکته می کند وضعیتش چگونه است آیا او هم این شرایط برایش پیش می آید؟ و آیا در آن لحظه روح از بدن خارج می شود؟ با توجه به اینکه مرگ دریک ثانیه اتفاق می افتد آیا تمام این صحنه هایی که گفته می شود ممکن است اتفاق بیفتد؟

فرآوری: دکتر جعفری - بخش اعتقادات شیعه تبیان

مقررات عالم برزخ با مقررات دنیا فرق می کند. در دنیا هر حادثه ای، هر فعلی و هر حرکتی زمانمند است. بدون زمان اصلاً امکان تصورش هم نیست. در برزخ هم همین طورهست. موقعی که انسان خواب می بینید آن میزان که در خواب، زمان تلف می کند گاهی فکر می کند ساعت ها وقت در خواب تلف شده اما وقتی بلند می شود می بیند کل زمانی که خواب دیده یک ساعت هم نبوده. ولی آنچه که در عالم رویا دیده خیلی طولانی تر از زمانی است که خوابیده. یک ساعت بیش خوابیده الان از خواب بیدار شده اما رویاها و صحنه هایی که دیده شاید گاهی روزها وقت لازم دارد تا دیده شود. 

از این چنین برداشت می شود که مقررات عالم برزخ با مقررات دنیا فرق می کند. در دنیا اگر بخواهید کسی را ببینید وقت می خواهد اما در عالم برزخ چنین نیست . انسان در یک ثانیه ملک الموت را می بیند البته یک ثانیه هم لازم نیست زیرا در آنجا اصلاً زمان لازم نیست .  

در بعضی از نقل ها داریم  انسان تمام فراز و نشیب های عمرش را آن لحظه می بیند .  فیلم 70 سال عمرش را تماماً می بیند. اگر بخواهد در بیداری این فیلم را ببیند چقدر زمان لازم دارد؟  

اما همه این 70 سال را هنگام احتضار می بیند از فرازهای روحانی و نورانیش شدیداً غرق لذت می شود لذتی که قابل تصور و توصیف نیست. از  فرازهای ظلمانی و تاریکش شدیداً ناراحت می شود. همه این ناراحتی ها،  عذاب ها و لذت ها در حالت احتضاراست که ممکن است یک ثانیه یا کمتر از یک ثانیه باشد یعنی در کمتر از یک ثانیه فیلم 70 ساله را می بیند. اینکه گفته می شود شیطان لحظه احتضار می آید  برای این است که ایمان انسان را بدزد اما واقعیت این است که انسان در هنگام مرگ اهل بیت را مشاهده می کند. مومن چهارده معصوم را می بیند. 

حقیقت دیگر این است  که در  ابتدا اموال انسان متمثل می شود. 

سپيدة سيادت

نویسنده: احمد لقماني، تلخيص از كتاب گلشن ابرار، ج 2، ص 874

طفوليت و توفان حوادث

طلوع عشق و انديشه

بازگشت به تبريز

هجرت به قم

بعد از سال ها دیدمش ، خیلی تعجب کردم ... نسبت به سال های دبیرستان که با هم بودیم خیلی تغییر کرده بود ... بعد که کمی بیشتر با هم حرف زدیم و به حرف هایش فکر کردم دیدم که این تغییرات نتیجه یک سری بی احتیاطی هایی است گاهاً همه ما به آن بی توجه هستیم...

فرآوری: زهرا اجلال- بخش قرآن تبیان

ظاهرش که اصلاً توصیف نشدنی بود ... نوع حرف زدنش حتی حالت جویدن آدامس در دهانش ... نوع نشستن ، راه رفتن و حتی نگاه کردنش به دیگران ... در همین چند دقیقه ای که با هم حرف زدیم همه کلامش مملو بود از تمسخر، فحش، عیب جویی، غیبت، تهمت و... 

تلفنش زنگ می زند ... بدون اینکه من بخواهم می زند روی آیفون و یواش بهم می گوید ببین طرفو چه جوری سرکارش میذارم ...  

از تعجب هاج و مبهوت دهانم باز مانده بود ... همان طور که داشت با قهقه هایش خیلی کریه و چندش آور طرف را به قول خودش سر کار می گذاشت و با او قرار می گذاشت، یک مرتبه ذهنم به دوران دبیرستان برگشت ... با خودم مرور کردم و دیدم چیزی جز رفتارهای خطای به ظاهر کوچکی چون "کارای من همش درسته" " من از همه بهترم" " نه بابا ، اینو که خدا می بخشه" " تو انجام بده گناهش پای من" " انقدر مردم کارای بدتری می کنند که رفتار من جلوی رفتار اون ها هیچه" و امثال این ها که در بین حرف های روزمره زیاد می شنویم و من هم در دوران خودمان از این دوست زیاد می شنیدم موجب نمی شود دختری در کمال پاکی فطری این گونه فطرتش غبار آلود شود و این طور رفتارهای گستاخانه داشته باشد ...

این رفتارها درست مثل این است که کسی که دست به کارهای به ظاهر جزئی می زند، مثلاً سیگار می کشد، یک دفعه مواجه با یک خطر کلّی می شود که آثار همان سیگارهای جزئی است مانند تنگی نفس و از کار افتادن قلب، بیمارستان، و خیلی اوقات مرگ ...

برطبق عقیده شیعیان (و حتی اهل سنت)، در فردای قیامت، با شفاعت کسانی که در درگاه خدا قرب و مقامی دارند، خیلی از گناهکاران، نجات پیدا می کنند؛ یکی از کسانی که مقام شفاعت را داراست؛ حضرت فاطمه ی معصومه (سلام الله علیها) است ...

سید حسین سیدی- کارشناس حوزه/ بخش قرآن تبیان

مقام حضرت معصومه (سلام الله علیها)

یکی از کسانی که مقام شفاعت را داراست؛ حضرت فاطمه ی معصومه (سلام الله علیها) است؛ ولی فرقه ضاله وهابیت که منکر شفاعت غیر خدا هستند و آن را شرک می دانند (در حالی که نیست) [1] ، شفاعت این بانوی گرانقدر را هم منکر هستند [2] البته شفاعت هر کسی، من جمله کریمه اهلبیت (سلام الله علیها) هم بدون حساب و کتاب نیست.

در قرآن کریم در مورد شفاعت می خوانیم: «یَوْمَئذٍ لَّا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَانُ وَ رَضىِ‏ لَهُ قَوْلا[طه/109] در آن روز (درباره اسقاط یا تخفیف كیفر و یا ترفیع مقام) شفاعت كسى سودى نبخشد جز آن كه خداوند رحمان او را اذن دهد و گفتارش را بپسندد (همانند انبیا و فرشتگان و صالحان). [3]

حضرت معصومه (سلام الله علیها) یکی از آن صالحات است که مقام شفاعت را داراست؛ زیرا ایشان یکی از دوستداران و ارادتمندان مولا علی (علیه السلام) بوده است؛ چنانکه مولا امیرالمومنین می فرماید: « لَنَا شَفَاعَةً وَ لِأَهْلِ‏ مَوَدَّتِنَا شَفَاعَةً [4] ما شفاعت می‌کنیم و دوستان ما نیز مقام شفاعت دارند.»

امام صادق (علیه السلام) درباره مقام شفاعت کریمه اهلبیت می فرماید: «تَدْخُلُ بِشَفاعَتِها شیعَتِیَ الْجَنَّةَ بِاَجْمَعِهِمْ[5] با شفاعت حضرت معصومه (سلام الله علیها) تمام شیعیان ما وارد بهشت می شوند.»

شکی نیست همانطور که خدا به افراد گزینش شده، اجازه شفاعت می دهد، افراد شفاعت شده هم باید دارای استانداردها و شرایط مناسبی باشند.

وظیفه ما برای برخورداری از شفاعت حضرت معصومه (سلام الله علیها) 

درباره حضرت معصومه (سلام الله علیها) از قول امام رضا (علیه السلام) می خوانیم: «مَنْ زارَها عارِفاً بِحَقِّها فَلَهُ الْجَنَّةُ» [6] کسی که فاطمه معصومه (سلام الله علیها) را زیارت کند، در حالی که حق او را بشناسد، بهشت برای او است.»

آن بانوی شایسته، برای دیدن امام زمان خویش، راه خراسان را در پیش گرفت و در این راه سختی ها و مرارتهایی کشید و دست آخر هم بر اثر همان سختی ها از دنیا رفت؛ ما اگر بخواهیم نسبت به آن بانوی ارجمند «عارفا بحقها» باشیم، بباید ببینیم  چقدر، درد  دین و معارف اسلامی داریم و تا چه حدی پای دین و ارزشهایش هستیم؛ خدا نکند که بفرمایش امام حسین (علیه السلام) تا وقتی روزگارمان بر وفق مراد باشد و دنیای ما تأمین باشد، از خوبی دین بگوییم. [7]  چنانکه خداوند می فرماید: «اما انسان هنگامى كه پروردگارش او را براى آزمایش، اكرام مى‏كند و نعمت مى‏بخشد (مغرور مى‏شود و) مى‏گوید: پروردگارم مرا گرامى داشته است* و اما هنگامى كه براى امتحان، روزیش را بر او تنگ مى‏گیرد (مأیوس مى‏شود و) مى‏گوید: «پروردگارم مرا خوار كرده است!» [8]

هنگامی که این نکات گفته شده در آیات فوق، با حال ما مطابقت داشته باشد، معلوم می شود که تا رسیدن به حد مطلوب (از نظر دین) فاصله داریم.

خلاصه ما باید آموزه های دینی را درزندگی خود پیاده کنیم و بعداً انتظار شفاعت از اهلبیت و کریمه اهلبیت را داشته باشیم. «مَنْ ءَامَنَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الاَخِرِ وَ الْمَلَئكَةِ وَ الْكِتَابِ وَ النَّبِیِّنَ وَ ءَاتىَ الْمَالَ عَلىَ‏ حُبِّهِ ذَوِى الْقُرْبىَ‏ وَ الْیَتَامَى‏ وَ الْمَسَاكِینَ وَ ابْنَ السَّبِیلِ وَ السَّائلِینَ وَ فىِ الرِّقَابِ وَ أَقَامَ الصَّلَوةَ وَ ءَاتىَ الزَّكَوةَ وَ الْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُواْ وَ الصَّابرِینَ فىِ الْبَأْسَاءِ وَ الضَّرَّاءِ وَ حِینَ الْبَأْسِ أُوْلَئكَ الَّذِینَ صَدَقُواْ وَ أُوْلَئكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ [بقره/177] كسى كه به خدا و روز رستاخیز و فرشتگان و كتاب (آسمانى) و پیامبران، ایمان آورده و مال (خود) را، با همه علاقه ‏اى كه به آن دارد، به خویشاوندان و یتیمان و مسكینان و واماندگان در راه و سائلان و بردگان، انفاق مى‏كند، نماز را برپا مى‏دارد و زكات را مى‏پردازد و (همچنین) كسانى كه به عهد خود- به هنگامى كه عهد بستند- وفا مى‏كنند و در برابر محرومیتها و بیماریها و در میدان جنگ، استقامت به خرج مى‏دهند؛ اینها كسانى هستند كه راست مى‏گویند؛ و (گفتارشان با اعتقادشان هماهنگ است؛) و اینها هستند پرهیزكاران» 

در آیه بالا از انفاق و زکات و دستگیری از نیازمندان سخن به میان آمده است که این صفات آدمی، حکایت از دست کریمانه دارد؛ صفتی که حضرت معصومه (سلام الله علیها) را با آن می شناسیم.

دست کریمانه داشته باشیم

حضرت معصومه (سلام الله علیها) را به عنوان کریمه اهلبیت می شناسیم؛ ما اگر بخواهیم نسبت به آن بانوی ارجمند «عارفا بحقها» باشیم، باید در کمک کردن به فقیران و نیازمندان کوتاهی نکنیم؛ یکی از راه های کمک کردن به فقیران جامعه خمس و زکات است. ارادتمندان و مشتاقان کریمه اهلبیت، باید نسبت به خمس و زکات واجب خود (در صورت توانایی) کوتاهی نکنند.

خدا نکند در همسایه ی ما، افراد فقیری باشند و ما بتوانیم از آنها دستگیری کنیم، ولی ...

سخن از خمس و زکات به میان آمد، در بسیاری از آیات قرآن، وجوب زکات و نماز با هم آمده است. [9] اتفاقاً در حدیثی از امام صادق (علیه السلام) که بی ربط به بحث ما (شفاعت) نیست، در باره اهتمام به نماز، می خوانیم: «بى‏گمان شفاعت‏ ما به كسى كه نمازش را كوچك و سبك بشمارد نخواهد رسید.» [10]

سخن آخر

طبق حدیث امام صادق (علیه السلام) شفاعت حضرت معصومه (سلام الله علیها) شامل حال تمام شیعیان می شود؛ ولی ما شیعیان باید بدانیم که آن بانوی ارجمند، برای دیدار امام زمانش (امام رضا) سختیها و رنجهایی را به جان خرید؛ ما هم باید درد دین داشته و ونسبت به شناخت و محبت اهلبیت و  انجام فرائض دینی اهتمام داشته باشیم تا به شفاعت آن بانوی ارجمند برسیم.

آیت الله هاشمی رفسنجانی پس از سال ها مجاهدت و تلاش برای استحکام پایه های نظام جمهوری اسلامی ایران روز 19 دی سال جاری دار فانی را وداع گفت.

آیت الله هاشمی رفسنجانی از دهه 40 هجری شمسی فعالیت ها و مبارزات سیاسی بر علیه رژیم شاهنشاهی را آغاز نموده و در این مسیر بارها دستگیر و مرد شکنجه های فراوان قرار گرفت.

ایشان در به ثمر رسیدن انقلاب اسلامی نقشی بسزا داشته و یکی از ارکان اصلی و یار همیشگی امام راحل محسوب می شد که پس از انقلاب نیز دست از مبارزه با مخالفان نظام برنداشت و در طی 8 سال دفاع مقدس؛ با درایت و تلاش های فراوان به هدایت مسیر جنگ حق بر علیه باطل پرداخت.

وی در نخستین سال پیروزی انقلاب اسلامی با همراهی چند تن از رجال سیاسی "حزب جمهوری اسلامی" را تاسیس نمود. 

آیت الله هاشمی رفسنجانی در انتخابات ریاست جمهوری سال 1368 کاندید شده و با کسب آرای بالایی بر مسند ریاست جمهوری تکیه کرد و در طول دو دوره ریاست جمهوری ایران؛ تمام توان خود و کابینه اش را برای بازسازی کشور (ویرانی های پس از جنگ) به کار بست چنانکه همواره از این سال ها تحت عنوان دوران سازندگی یاد می شود.

از دیگر فعالیت های آن مرد بزرگ می توان به مواردی از جمله : "سرپرستی وزارت کشور" ، "ریاست مجلس شورای اسلامی" ، "عضویت در حزب جمهوری اسلامی"، "جانشین فرماندهی کل قوا"، "امام جمعه موقت تهران"، "ریاست شورای عالی انقلاب فرهنگی"، "نیابت ریاست مجلس خبرگان"، "ریاست مجلس خبرگان"، "ریاست مجمع تشخیص مصلحت نظام" و ... اشاره نمود.

وی پس از سال ها مجاهدت و تلاش خستگی ناپذیر برای استحکام پایه های نظام جمهوری اسلامی ایران روز 19 دی سال 1935 دار فانی را وداع گفت. 

زاهِدانْ یکی از کلان‌شهرهای ایران و مرکز استان سیستان و بلوچستان است و در محدوده شمالی بلوچستان (سرحد) قرار دارد. نام پیشین این شهر «دُزْدابْ» بوده که در زمان رضا شاه به «زاهدان» تغییر یافته‌است. زاهدان از سمت شمال به شهرستان زابل و، از سمت جنوب به شهرستان خاش، از سمت شرق به کشورهای افغانستان و پاکستان و از سمت غرب به شهرستان فهرج و کویر لوت محدود شده‌است. عموم ساکنان این شهر به زبان بلوچی و زبان فارسی به گویش سیستانی سخن می‌گویند و پیرو دین اسلام هستند.^[۱]

آب و هوای زاهدان در بیش‌تر روزهای سال گرم و معتدل است. تنها در شب‌های تابستان آب و هوای این شهر رو به سردی می‌گراید. آب آشامیدنی زاهدان لوله‌کشی بوده و از طریق چاه‌های نیمه‌عمیق پیرامون شهر و آب انتقالی از چاه نیمه‌های زهک تأمین می‌گردد. زاهدان به‌جهت مرزی‌بودن، از موقعیت تجاری و نظامی ویژه‌ای برخوردار است؛ به گونه‌ای که از یک‌سو راه‌آهن پاکستان که از مرز میرجاوه وارد ایران می‌شود و از سوی دیگر راه‌آهن سراسری ایران به این شهر منتهی می‌شود.^[۱]

زاهدان شهری نوبنیاد است که در ۵۱۷ کیلومتری شرق شهرکرمان و نیز در نزدیکی کشور پاکستان واقع شده‌است. این شهر از طریق راه زمینی از سمت شمال به مشهد و از سمت جنوب به چابهار مرتبط شده و هم‌چنین دارای ایستگاه راه‌آهن و فرودگاه بین‌المللی است. زاهدان از لحاظ مختصات جغرافیایی در ۶۰ درجه و ۵۱ دقیقه و ۲۵ ثانیهٔ طول شرقی و ۲۹ درجه و ۳۰ دقیقه و ۴۵ ثانیهٔ عرض شمالی واقع شده‌است. اختلاف زمان زاهدان با تهران ۳۶+ دقیقه و با گرینویچ ۲۴۶+ دقیقه‌است.

آرزوهای طولانی به مرور زمان مرگ و یاد آن را از زندگی انسان خارج می کند و وقتی انسان مرگ را فراموش کرد، گناه کردن آسان خواهد شد و ابایی از گناه کردن نخواهد داشت. یاد مرگ و قبر انسان را راغب به سمت خیرات می کند و آرزوهای بلند توان انسان را برای انجام کار خیر می گیرد.

فرآوری: زهرا اجلال- بخش قرآن تبیان  

هواپرستی مرز ندارد

در روایتی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود:اِنّ اَخْوَفَ ما اخافُ علیکم اتّباعُ الهوی و طولُ الأمل(کنز العمال ، ج 3 ، ص 490 ، ح 7553) ؛ بر امت خویش بیش از هر چیز از هوس و آرزوی دراز بیم دارم.

این موضوع در نهج البلاغه نیز با کمی تفاوت آمده است. اولین مطلب در حدیث این است که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند: ترس من این است که شما در زندگی به جای خداپرستی، هواپرست شوید یعنی پیرو هوی و هوس شوید. "هوی" در لغت عرب به معنای میل است .

انسان باید میل به خدا داشته باشد و خدا را عبادت کند؛ اما شیطان و هوای نفس به تدریج و گام به گام، انسان را به جایی می رسانند که معبودش هوای نفس و شیطان می شود.

قلب انسان باید عرش الهی باشد و اگر بتکده هوا و هوس  شود به مرور زمان به جای پیروی از خرد و عقل که اطاعت از خداوند است؛ تابع تمایلات نفسش می شود؛ این روند تا جایی در مسیر باطل پیشروی می کند که صدای فرمان های عقلش را نمی شود و تسلیم محض هوس می شود.