شیطان کارش همین است. روی هر آنچه گنداب و تعفن است، روکش قرمز و سبز و آبی می کشد و با هزار ادا و اصول، آدمی را دعوت به ضیافت گناه می کند..

فقط یک "بفرما" می زند؛ همین. اصلاً نمی تواند کسی را به اجبار به مهمانی ببرد. گوشه ی در را باز می کند و سفره ی رنگین و چرب و چیل مهمانی را نشان آدم می دهد و زیر گوشش می گوید: بفرما.
امان از روزی که آدم بیچاره دلش برای آن سفره ی هزار رنگ غنج برود و پایش بنشیند و ران مرغ بریان را به دندان بکشد و ... وای... بفهمد چیز دیگری بود!
شیطان کارش همین است. روی هر آنچه گنداب و تعفن است، روکش قرمز و سبز و آبی می کشد و با هزار ادا و اصول، آدمی را دعوت به ضیافت گناه می کند. " وَ إِذْ زَیَّنَ لَهُمُ الشَّیْطانُ أَعْمالَهُم " (الأنفال : 48 ) اما مسئولیت هیچ کدام از وعده هایش را قبول نمی کند. این را خودش بعدا ً به فریب خوردگان می گوید: "وَ قالَ الشَّیْطانُ لَمَّا قُضِیَ الْأَمْرُ إِنَّ اللَّهَ وَعَدَكُمْ وَعْدَ الْحَقِّ وَ وَعَدْتُكُمْ فَأَخْلَفْتُكُمْ وَ ما كانَ لِیَ عَلَیْكُمْ مِنْ سُلْطانٍ إِلاَّ أَنْ دَعَوْتُكُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لی فَلا تَلُومُونی وَ لُومُوا أَنْفُسَكُمْ ما أَنَا بِمُصْرِخِكُمْ وَ ما أَنْتُمْ بِمُصْرِخِیَّ إِنِّی كَفَرْتُ بِما أَشْرَكْتُمُونِ مِنْ قَبْلُ إِنَّ الظَّالِمینَ لَهُمْ عَذابٌ أَلیمٌ" (ابراهیم 22)
این حرف را لَمَّا قُضِیَ الْأَمْرُ می زند؛ یعنی وقتی که کار از کار گذشته و آدم بی نوا هزینه ی زیادی برای اعتمادش پرداخته. شیطان در این آیه درس دشمن شناسی دقیقی ارائه می دهد و مکانیسم کار خود را تشریح می کند.

رفتارهای آدمی در جهان تکوین تاثیر می گذارد چنان که دعا و نیایش ها نیز این گونه عمل می کند. خداوند در اثبات این ارتباط تنگاتنگ در آیه 96 سوره اعراف می فرماید که ایمان و تقوای مردمان موجب می شود تا درهای روزی به سوی ایشان باز شود و از برکات زمین و آسمان بهره مند شوند. این بدان معناست که رفتار آدمی در افزایش روزی، باران مناسب، تغییر آب و هوای مناسب و مانند آن تاثیر گذار است.

شخصى برق سالن و تالار عروسى را خاموش و فرار مى كند. اگر او را براى مجازات دستگیر كنند، كیفر عادلانه زمانى است كه تمام حوادثِ پیش آمده را به حساب آورند. مثلاً:
به خاطر تاریكى ظرف هایى شكسته شد. دو نفر از پله ها افتادند. سر چند نفر به ستون خورد. شیرینى ها ریخت. اطفالى ترسیدند و گریه كردند. براى خارج شدن از سالن تاریك، زمان زیادى تلف شد. خانواده هاى عروس و داماد از مهمان ها خجالت كشیدند. آرى، تمام آثار خاموش شدن سالن، باید محاسبه و بر اساس آن، جریمه تعیین شود.

واژه ذنب که به معنای دم و دنباله و معانی دیگر آمده است، خود بهترین گواه بر این نکته است که برخی از اعمال و رفتارهای ضد هنجاری بشر، پیامدهای زیانباری دارد. این آثار و پیامدها در ابعاد مادی و معنوی و نیز در دنیا و آخرت در پی گناه می آید.
گناهان، اندک اندک شاکله وجودی شخص را چنان متحول و دگرگون می سازند که هیچ آثاری از نور الهی که خداوند در همه انسان ها قرار داده است، نمی ماند. این روست که از خسران و زیانی سخن به میان می آید که بسیاری از مردم جز مومنان نیکوکار و نیکوخواه بدان گرفتار می شوند؛(سوره عصر) زیرا ایشان از سرمایه وجود نوری خویش زیان می کنند و چیزی برای خویش نمی گذارند.

عاقبت از زهر مأمون، پاره شد قلب رضا

در میان حجرۀ در بسته، می‌زد دست و پا

گه، جوادش را، گهی معصومه، را می‌زد صدا

داغ او تا صبح محشر، بر دل سوزان ماست

شهادت امام رضا(علیه السلام) تسلیت باد

گفتم اینجا تا مشهد چقدر راه است؟!

گفت : آنقدر که بگویی...

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا (ع)

ارتباط تنگاتنگی بین پیامبر صلی الله و علیه وآله و قرآن کریم بود به طوری که در پنج سوره از سوره های قرآن، سخن از رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله به میان آمده است كه از میان آنها سه سوره «انبیاء»، «زمر» و «طور» در مكه و دو سوره «آل عمران» و «نصر» در مدینه نازل شده اند.

در اوایل سال 11 ق، بیماری و رحلت پیامبر (صلی الله و علیه وآله) پیش آمد. چون بیماری پیامبر (صلی الله و علیه وآله) سخت شد، به منبر رفت و مسلمانان را به مهربانی با یکدیگر سفارش فرمود و گفت اگر کسی را حقی بر گردن من است بستاند، یا حلال کند و اگر کسی را آزرده ام اینک برای تلافی آماده ام. وفات پیامبر (صلی الله و علیه وآله) در 28 صفر سال 11 ق، یا به روایتی در 12 ربیع الاول همان سال در 63 سالگی روی داد. در آن وقت از فرزندان او جز حضرت فاطمه (علیها السلام) کسی زنده نبود. دیگر فرزندانش، از جمله ابراهیم که یکی دو سال پیش از وفات پیامبر (صلی الله و علیه وآله) به دنیا آمد، همگی درگذشته بودند. پیکر مطهر پیامبر(صلی الله و علیه وآله) را حضرت علی (علیه السلام) به یاری چند تن دیگر از خاندان او غسل داد و کفن کرد و در خانه اش که اینک داخل در مسجد مدینه است به خاک سپردند.
ارتباط تنگاتنگی بین پیامبر صلی الله و علیه وآله و قرآن کریم بود به طوری که در پنج سوره از سوره  های قرآن، سخن از رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله به میان آمده است كه از میان آنها سه سوره «انبیاء»، «زمر» و «طور» در مكه و دو سوره «آل عمران» و «نصر» در مدینه نازل شده اند.
مروری کوتاه بر این موارد خواهیم داشت...

الف. سه سوره مكی

مشركان مكه برای جلوگیری از پیشرفت اسلام، اقدامات گوناگونی انجام می  دادند؛ حتّی گاهی نسبتهایی از قبیل ساحر و جادوگر، مجنون، كاهن و شاعر به پیامبر صلی الله علیه و آله می  دادند. وقتی نتوانستند با این نسبت های ناروا جلوی تبلیغ پیامبر صلی الله علیه و آله را بگیرند، ناچار شدند خودشان را این گونه تسلّی بدهند كه منتظر مرگ او می شویم و با مرگش همه چیز تمام می شود؛ هم ما راحت می شویم، هم بتهایمان از طعنه  های او نجات می یابند. (ر.ك: اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیّب، ج 9، ص172، و حجت التفاسیر، سید عبد الحجة بلاغی، ج 6، ص 50، و التفسیر الحدیث، محمد عزّه دروزه، ج 4، ص323 و 324)

همچنان كه قرآن كریم در سوره طور به این موضوع اشاره كرده، می فرماید: «فَذَكِّرْ فَما أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِكاهِنٍ وَ لا مَجْنُونٍ * أَمْ یَقُولُونَ شاعِرٌ نَتَرَبَّصُ بِهِ رَیْبَ الْمَنُونِ * قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّی مَعَكُمْ مِنَ الْمُتَرَبِّصینَ»؛ (طور / 29 و 31) «پس تذكر ده، كه به لطف پروردگارت تو كاهن و مجنون نیستی؛ بلكه آنها می گویند: او شاعری است كه ما انتظار مرگش را می كشیم! بگو: انتظار بكشید كه من هم با شما انتظار می كشم (شما انتظار مرگ مرا، و من انتظار نابودی شما را با عذاب الهی)!)

در سوره انبیاء نیز ضمن ردّ انتظار مشركان، قانون كلی آفرینش را بیان فرموده است: «وَ ما جَعَلْنا لِبَشَرٍ مِنْ قَبْلِكَ الْخُلْدَ أَ فَإِنْ مِتَّ فَهُمُ الْخالِدُونَ * كُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ وَ نَبْلُوكُمْ بِالشَّرِّ وَ الْخَیْرِ فِتْنَةً وَ إِلَیْنا تُرْجَعُونَ»؛ (انبیاء / 34 و 35) «پیش از تو [نیز] برای هیچ انسانی جاودانگی قرار ندادیم [وانگهی آنها كه انتظار مرگ تو را می كشند] آیا اگر تو بمیری، آنان جاوید خواهند بود؟! هر انسانی طعم مرگ را می چشد و شما را با بدیها و خوبیها آزمایش می كنیم؛ و سرانجام به سوی ما بازگردانده می شوید.»

اذان به نوعی شعار وقت نماز است و مسلمانان وقت نماز اذان می گویند. که البته مضامین والایی دارد که متاسفانه فلسفه آن را کمتر کسی می داند.

فراوری: حجت الاسلام تیموری - بخش احکام اسلامی تبیان

پاسخ امام رضا علیه السلام به سوالی در باره فلسفه اذان که تقدیم می شود:

ایشان فرموده اند: «همانا مأمور شدن مردم به گفتن أذان به علل و دلائل بسیارى است، از آن جمله اینكه:

براى فراموشكار یادآورى باشد، و غافلان را بیدارى بخشد، و ناآشنا با وقت را و نیز آنان را كه سرگرم شغلى شده و از فكر نماز بى خبرند یادآور و شناساى وقت باشد، و مؤذّن با أذانى كه می گوید فرا خواننده بندگان باشد به پرستش و عبادت آفریدگار، و برانگیزنده و تشویق كننده در انجام عبادت، و اقرار كننده باشد به وحدانیّت حقّ جلّ و علا، و آشكارگر ایمان، و ظاهر و عیان ساز اسلام باشد، (و بدین جهت است كه أذان هر بلد را نشانه ایمان و اسلام آن شهر و ساكنان آن میدانند كه ایشان مسلمان و مؤمن اند) و نیز كسانى را كه شهادت یا نماز را از یاد برده باشند مؤذّن بیادشان آورد، و بدان جهت مؤذّن را به این نام مى خوانند كه به سبب و به وسیله اذان به مردم اعلام مى كند كه نماز بخوانند، و به این سبب أذان با تكبیر (اللَّه اكبر) آغاز و با تهلیل «لا إله إلّا اللَّه» به پایان میرسد كه خداوند عزّ و جلّ اراده فرموده كه شروع به یاد او و نام او باشد، و نام خدا در تكبیر نخستین حرف یا كلمه است، و در «لا إله إلّا اللَّه» آخرین كلمه است، 

 و فصول أذان دو بار دو بار مقرّر شده كه در گوش شنوندگان هر بخش تكرار شود (تا بهتر جایگزین و جایگیر شود و اثر گذارد) و براى ایشان تأكید گردد، و اگر كسى از كلمه اوّل بى خبر ماند و از یاد برد، از كلمه دوّم بى خبر نماند و فراموشش نشود، و نیز به این جهت است كه نماز در اصل دو ركعت دو ركعت بنا بر این أذان هم دو بار دو بار مقرّر گشته،

و تكبیر در شروع أذان چهار بار گفته مى شود، زیرا أذان در ابتدا بناگاه و بدون آمادگى قبلى ذهنى شروع مى شود، و پیش از آن كلامى گفته نشده كه شنونده را آگاه سازد، بنا بر این دو تكبیر اول براى آگاه سازى و آماده سازى شنوندگان براى استماع بقیّه بخشهاى اذان است

و پس از تكبیرات شهادتین را قرار داده اند، زیرا نخستین مرحله ایمان همان توحید و اقرار به یگانگى خداوند تبارك و تعالى است (كه می گویند أشهد أن لا إله إلّا اللَّه و این یكى از دو شهادت است) و دوّم اقرار به رسالت و پیامبرى رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله است (أشهد أنّ محمّدا رسول اللَّه)

و نیز اطاعت از خدا و رسول و معرفت و شناخت این دو قرین و پیوسته با یك دیگر است (پس كسى كه اطاعت از رسول نكند یا او را نشناسد از خداوند اطاعت نكرده و او را نشناخته است) زیرا اصل ایمان همانا آن دو شهادت است (یعنى شهادت بوحدانیّت خداوند متعال و رسالت پیامبر خدا صلّى اللَّه علیه و آله)

پس شهادتین بمنزله و بجاى دو گواهى یا دو شاهد بر ایمان شخص قرار داده شده همچنان كه در سایر حقوق نیز براى اثبات به دو گواه یا شاهد نیاز است، و چون بنده به وحدانیّت و یگانگى خداوند عزّ و جلّ و نیز به رسالت پیامبر خدا صلّى اللَّه علیه و آله اقرار كرد پس در حقیقت به تمامى ایمان اقرار دارد، زیرا أصل ایمان همان اقرار به خداوند و رسول اوست (و نیز اقرار به همه آنچه كه پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله آورده كه جزء اقرار به رسالت آن حضرت است(

و پس از دو شهادت (كه شرح آن گذشت) فرا خواندن مسلمانان به نماز است، زیرا أذان اساسا براى این مقرّر شده كه مسلمانان را به نماز فرا خواند، و البتّه حیعلات را (یعنى حیّ على ها را) در وسط أذان مقرّر ساخته اند كه ضمن فرا خواندن مسلمانان را به رستگارى و به انجام بهترین اعمال (كه نماز باشد) دعوت نماید و ترغیب كند. و بالاخره أذان به نام خداوند عزّ و جلّ پایان مى پذیرد همان گونه كه بنام مقدّس او آغاز شده است.[۱]

تاریخ، اولین زائر قبر مطهر حضرت امام حسین علیه السلام را جابربن عبدالله انصاری می داند. در این زیارت عطیّه کوفی وی را همراهی کرده است.

نهضت حسینی از زوایای گوناگون مانند بررسی شرایط سیاسی اجتماعی آن روز و موشکافی جریانات بستر ساز قیام ، نقش آفرینی بی نظیر سالار شهیدان حضرت امام حسین علیه السلام ، وفاداری یاران ، نقش اهل بیت پس از شهادت ، تأثیرگذاری امام زین العابدین علیه السلام و زینب کبری علیهاالسلام در تداوم نهضت و در انتها نقش شیعیان و پیروان حضرت امیر المومنین علی علیه السلام که سال ها پس از ایشان به یاوری ائمه پرداختند، قابل تحلیل و بررسی است. یکی از شخصیت های کمتر شناخته شده در تاریخ پس از شهادت امام حسین علیه السلام که با اربعین و زیارت ایشان گره خورده است، عطیه کوفی است.

نور حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام در سوره ی بلد، هم به صورت ظاهری درخشش دارد و هم به صورت باطنی؛ یعنی هم در تفسیر ظاهری این آیات می توان امام حسین علیه السلام را مصداق بارزی برای برخی آیات معرفی کرد و هم در تفسیر باطنی آیات که لایمسهُ الا المُطهرون؛ دست کسی جز پاکیزگان بدان نرسد می توان حضور پرنور حضرت را درک و مشاهده کرد.

در تفسیر ظاهری این سوره باید گفت: سه آیه ی آغازین این سوره، دو سوگند خداوندی است که در پی این دو سوگند، یک مطلب مهم و کلیدی برای زندگی بشر بیان می شود. یکی از این دو سوگند، سوگند به پدر و فرزندش است: «و والدٍ و ما وَلَد». این که منظور از این پدر و فرزند کیست، چند معنا در کتب تفسیر پیشنهاد شده است:
1. منظور از «والد» ابراهیم خلیل و منظور از «ولد» اسماعیل ذبیح علیهماالسلام است.
2. منظور، آدم علیه السلام و فرزندانش مى باشد.
3. منظور، آدم و پیامبرانى هستند كه از دودمان او برخاسته اند.
4. منظور، هر پدر و فرزندى است؛ چرا كه مسأله ی تولد و تداوم نسل انسانى، از شگفت انگیزترین بدایع خلقت است.(1)

5. منظور از والد، امام علی علیه  السلام و منظور از ولد، امام حسن و امام حسین و سایر امامان علیهم السلام هستند. در روایتی از امام باقر علیه السلام نقل شده است: «در این سخن خداوند «سوگند به والد و ولد » والد، علی بن ابیطالب است و ولد، حسن و حسین علیهم  السلام.» و در روایتی دیگر از ایشان نقل شده است: «قسم به والد و ولد، یعنی علی و امامانی که از او متولد شده  اند.»(2)

معجزه به کار خارق العاده ای گفته می شود که مدعیان نبوت برای اثبات مدعای خود که ارتباط با عالم غیب و خدای عالم هستی بوده می آوردند و دیگران را نیز به مقابله و معارضه و آوردن مثل آن دعوت می کنند و چون کسی مانند آن را نمی تواند بیاورد و عاجز از انجام آن است بدان معجزه می گویند .

قرآن خواندن سر امام حسین علیه السلام

قرآن خواندن سر مقدس امام حسین (علیه السلام) از معجزات روشن آن حضرت به شمار می رود. در آخرین لحظات که سپاه دشمن بر امام حسین یورش بردند توسط سنان ابن انس سر امام از تن ایشان جدا شد و سر حضرت توسط خولی به نزد ابن زیاد در کوفه برده شد.
بعد از چند روزی که سرهای شهدای کربلا به همراه کاروان اسرا در کوفه بود عبید الله دستور داد که اسرا و سرهای شهدا را به همراهی 500 نفر نیرو به شام به نزد یزید ابن معاویه بفرستند.؛ در حالیکه سرهای شهدا در میان تمام کوچه ها و قبیله های کوفه بگردانند.
زید ابن ارقم روایت کرده است که من در آن روزی که سرهای شهدای کربلا را در میان کوچه ها بر روی نیزه ها حمل می کردند، در میان غرفه ای نشسته بودم که سر بریده امام حسین علیه السلام را که بر فراز یک نیزه جا داشت از برابرم گذشت و در آن هنگام شنیدم که سر حسین بن علی علیه السلام آیه ای از سوره ی کهف را تلاوت می کرد: أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْکَهْفِ وَ الرَّقیمِ کانُوا مِنْ آیاتِنا عَجَباً (کهف، آیه 9) : آیا گمان کردی اصحاب کهف و رقیم از آیات عجیب ما بودند؟!

در حالی که هنوز بازتاب های حاصل از پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا ادامه دارد، یکی از بیشترین سوالاتی که مطرح است اینکه: آیا وی توافق هسته ای با ایران را لغو می کند؟

فرآوری: ع.امانی

"احمقانه"، "رسوایی" و "بدترین توافقی که تاکنون صورت گرفته"؛ اینها تعابیری است که دونالد ترامپ در جریان مبارزات انتخابی با هیلاری کلینتون در تعبیر و تفسیر "برجام" استفاده می کرد. در حالی که هنوز بازتاب های حاصل از پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا ادامه دارد، یکی از بیشترین سوالاتی که مطرح است اینکه: آیا وی توافق هسته ای با ایران را لغو می کند؟ترامپ در اکثر سخنرانی های انتخابی اش درباره آینده ی "برجام" چنین می گفت : "لغو برجام اولویت اول من است و این توافق برای آمریکا، اسرائیل و خاورمیانه فاجعه بار است پس ما توافق هسته ای با ایران را به طور کامل از بین خواهیم برد."

به هر حال در پاسخ به این سوال باید این موضوع را از زوایای مختلف بررسی کرد و در نظر داشت که آنچه امروز گفته می شود در چارچوب متغیرات مختلف زمانی و مکانی بوده و نمی تواند به عنوان یک اصل همیشگی در نظر گرفته شود.

علی محمد مودب از شاعران کشورمان برای خبرنگار شهید محسن خزایی، شهید مدافع حرم شعری سروده است. این شعر در ادامه می آید:       

صدای توست که زنگ سکوت ما شده است

خبر تویی که سکوت تو هم صدا شده است

صدای توست که ما را به آسمان برده

صدای توست که  خود آسمان ما شده است

تویی کبوتر پیغام و اهل معنایی  

چه رازها که به پرواز برملا شده است

تویی حماسه گفتن ز هر چه ناگفته!

دریچه ای که به باغ جهاد وا شده است

چقدر جبهه به جبهه دویدی از پی مرگ

به رفتنت، اجل از خستگی رها شده است

چه دیدی ای  دل آشفته  در خرابه شام

چقدر چشم تو آیینه ی خدا شده است

خبر، نگار تو بود ای خبرنگار غیور!

به مرگ سرخ تو حق خبر ادا شده است